Kto
nie chciałby się znaleźć choć na chwilę w surrealistycznym,
bezkształtnym świecie, gdzie brak kantów niweluje ilość
potknięć? W świecie malowanym ciekłym szkłem jest ciepło, do
którego chciałoby się wejść i zostać na zawsze. Z drugiej
strony życie w bajce to ciągłe stąpanie po kruchym lodzie. Wiemy
to, ale pchamy się tam, niemal zawsze zapominając, że o świat
można się skaleczyć.
Smożewska
rozlała szkło. Terry Pratchet mógłby skwitować to stwierdzeniem:
„Na
świecie istnieją podobno dwa rodzaje ludzi. Jedni, kiedy dostają
szklankę dokładnie w połowie napełnioną, mówią: Ta
szklanka jest w połowie pełna.
Ci drudzy mówią: Ta
szklanka jest w połowie pusta.
Jednakże świat należy do tych, którzy patrzą na szklankę i
mówią: Co
jest z tą szklanką?”.
